Nieuwsgierigheid heelt

Met bewondering kijk ik naar de veertiger die in zijn witte t-shirt en rugzak lichtvoetig de nauwe, steile kloof omlaag loopt, terwijl wij ons moeizaam met behulp van ijzeren handgrepen over het uitgesleten zandsteen omlaag werken.

Drie kwartier later komen we hem opnieuw tegen, maar nu gaat hij omhoog. ‘Weer omhoog?’ vraag ik. We blijven op een klein plateautje allebei even staan. ‘Nieuwsgierigheid,’ verklaart hij stralend met z’n Slavisch accent. En hij voegt toe: ‘Ik had erge rugpijn maar een paar dagen in deze bergen heeft het als sneeuw voor de zon doen verdwijnen.’ Wat hij op z’n rug torste kan ik bijna wel raden, maar zeg daar niets over. ‘Geniet ervan!’ zeg ik en hij antwoordt met ‘goede tocht verder.’

Lang blijf ik tijdens de afdaling mijmeren over zijn ‘nieuwsgierigheid’ en de manier waarop hij dat zei. Nieuwsgierigheid gaat over de toekomst. Niet alleen: wat zal ik boven aantreffen? Dat is wat meer ‘benieuwd zijn naar’, maar zijn nieuwsgierigheid klonk veel meer als: hoe zit het hier in elkaar? Met al die wonderlijke kloven, holen en steenformaties?

In een flits besef ik: nieuwsgierigheid heelt. Deze man zegt het eigenlijk zelf al. Zijn nieuwsgierigheid heeft z’n oorsprong in een plek van voorbíj begrijpen hoe het in elkaar zit. En ik besef dat als je je verbindt met een punt voorbíj weten hoe het in elkaar zit, dan breng je levensenergie in beweging. Een levensenergie die ook heelt. Een levensenergie die over de toekomst gaat. Voorbij het verleden en het tobben over de oorzaken waardoor het gaat zoals het gaat.

Langs mijn geestesoog komen meerdere voorbeelden langs waarop ik mijzelf fysiek geheeld heb waar artsen, fysiotherapeuten en andere specialisten zeiden niets voor me te kunnen doen. Een frozen shoulder, beschadigde zenuwen in m’n hand na een lange fietstocht en het herstel na een gebroken en aan elkaar geschroefde rug zijn er een paar van.

Ook wordt het verschil tussen hoop en nieuwsgierigheid me duidelijk.

Hoop is statisch. Hoop gaat over iets dat er nu niet is. Hoop legt de actie in handen van anderen of een hogere macht.

Nieuwsgierigheid gaat over iets geboren laten worden. Ik kan het even niet anders zeggen. Iets geboren laten worden ook al weet je nog niet wat dat is. Nieuwsgierigheid neemt de actie in eigen hand. Nieuwsgierigheid is actief.

Dit is ook precies hoe we bij Transitionstudio werken. We zijn nieuwsgierig. Dees kan midden in een uitleg van mij bijvoorbeeld zeggen: ‘Wacht even, even iets proberen.’ En dan doet ze een interventie. Onze interventies zijn van nieuwsgierigheid. En we wakkeren nieuwsgierigheid bij deelnemers aan. Een experiment kan niet mislukken. Het levert altijd nieuws op. Toch is onze manier van werken allerminst at random.

We verbinden ons met waar levensenergie heen wil en wat het wil bewerkstelligen. We gebruiken onze ervaring als een robuust plateau van waaruit we werken. En we nemen wat deelnemers zeggen en willen, wensen en waar ze mee tobben of in vastlopen heel serieus. Met nieuwsgierigheid krijgt ons werk ook iets lichtvoetigs. En helends. En ik zie de man met z’n witte t-shirt weer voor me lichtvoetig de bocht om verdwijnen.

~ Jan Jacob Stam
Frankische Schweiz
Augustus 2024