Systemische auto-immuun reacties

Als 14-jarig meisje was ze puur, gezond en vol levensenergie. Ze was een beetje rebels en had haar eigen dromen over het leven. Zes jaar later is ze veel veranderd, heeft ze veel psychosomatische symptomen en is ze een beetje de weg kwijt in haar leven. Ze komt uit een getraumatiseerde familie in een getraumatiseerd dorp met veel geweld.

Toen ze vertelde dat ze flauwviel en met tachycardie en lage bloeddruk in het ziekenhuis belandde nadat ze per ongeluk haar biologische vader op straat had gezien, besefte ik dat dit symptomen konden zijn van een systemische auto-immuunreactie.

Als het niet mogelijk is om een van je ouders als ouder te accepteren, betekent dit dat je delen van jezelf niet accepteert. Je bént je moeder en je bént je vader, ongeacht wat ze je hebben aangedaan, criminelen of heiligen zijn.

Als je een ouder niet als ouder kunt accepteren, kan dit ertoe leiden dat je tegen jezelf vecht. En dit kan auto-immuun symptomen veroorzaken. En zelfs automutilatie, zoals het niet accepteren van je lichaam zoals het is.

Projectie

Een ander effect dat we soms zien, is dat wanneer we een ouder niet kunnen accepteren, we niet tegen onszelf vechten, maar deze vechtenergie op anderen projecteren. We zijn boos op anderen of accepteren hen niet. Zoals mijn oudere broer, die om goede redenen zijn vader niet kon accepteren en uiteindelijk boos werd op de wereld. En ja, vader kan worden gezien als equivalent aan het heersende deel van de wereld, de instituten, de regering, de wet, enz.

Vechten tegen onszelf

In bredere zin kunnen we ons ook afvragen wat er gebeurt als we onze cultuur of ons land niet kunnen accepteren. Of om preciezer te zijn, delen van onze cultuur of ons land. Wanneer iets in de ziel van een natie niet kan worden gered, geïntegreerd of geaccepteerd, vaak een donker deel, kunnen we ofwel tegen onszelf gaan vechten, of we projecteren deze energie op andere naties en culturen. Vechten tegen onszelf kan zich uiten in polarisatie of het uiteenvallen van democratie of andere staatsvormen, zoals we momenteel in Nederland kunnen zien.

Projectie op anderen is een groot deel van onze Nederlandse geschiedenis. Wat niet in de Nederlandse ziel kon worden gered, probeerden we te redden in de zielen van stammen in Zuid-Afrika, Indonesië en het Caribisch gebied. Onder het mom van het verspreiden van religie en het redden van de arme zielen van de lokale stammen en mensen, hebben we hen gekoloniseerd, tot slaaf gemaakt en vernietigd.

Wat is het dat niet gered kon worden in de Nederlandse ziel en daarom op andere mensen werd geprojecteerd? Voordat een oorlog begint, wat zou er gebeuren als een natie echt naar zichzelf zou kijken en zou onderzoeken wat niet in de natie zelf geïntegreerd kan worden?

Net zoals in het geval van het jonge meisje, kan er een nuttig proces zijn om de auto-immuunreacties te ontgroeien. Integreren. Haar vader integreren als onderdeel van zichzelf. Ongeacht of ze het gedrag van haar vader leuk vindt of niet.

Integratie is het proces om te voltooien wat eerder niet voltooid kon worden. Het resultaat van integratie is meer stabiliteit, meer veerkracht, meer innerlijke rust.

Integratie gaat over het verleden. Het gaat helemaal niet over het veranderen van het verleden, wat vaak een misleidend proces is in bijvoorbeeld familieopstellingen, maar over het nemen van het verleden zoals het is.

Integratie is de poort naar je toekomst.

Integratie is een sterk ondergewaardeerd proces.

Laten we ‘Denk voordat je handelt’ veranderen in ‘Integreer voordat je handelt’.

Te beginnen bij mezelf.

~ Jan Jacob Stam